روزه ی سکوت می گیرم...
به نیـت تمام حرف هایی که کسی منتظر تولدشان نبود...
و همه ی معادلاتی که در زندگی حل نشده باقی ماند...
***
ســــــــه نقـــــطه . . .
زیباتریــن شعر دنیاســـت...
پر از رمز و راز و حرف های یواشکــی...
که آغوش بی انتهایش برای من و دلتنگی هایم جا دارد...
***
قلم برای نوشتن دردها رنگ نمی دهد...
با کاغذ غریبــی می کند...
گویی او نیز پی برده که پلکانِ نردبانِ اعتماد ،پوسیده شده اند...
بی قراری ها را فراری می دهم..
و یــک پـیاله خاطره بدرقه ی راهشان می کنم..
به این امید که هیچ وقت در وادی احساسات من
سلام و احوال پرسی